NOORDERSLAG


Back

DYZACK

Die zak? Erik Hofland had graag gehad dat de goegemeente zijn artiestennaam als zodanig uitspreekt, maar nee: op last van de platenmaatschappij moeten we nu zoiets prevelen als Daizčk. Vooruit maar, want zijn muziek is er absoluut niet minder om. Je zou hem zo verslijten voor een nieuwe loot aan de toch al veel te dikke stam der singer-songwriters, zoals hij daar staat met zijn akoestische gitaar. Maar zodra hij zijn snaren aanslaat blijkt er toch meer aan het handje te zijn. Dyzack laat zijn instrument gillen en kreunen onder feedback en andere opwindende effecten. Dat, en het bijzonder geladen en dramatische karakter van zijn beste songs, doet Dyzack boven bestaande categorieën uitstijgen. Bovendien staat de man tegenwoordig niet meer moederziel alleen op het podium. Dus gaat ook de kwalificatie ‘Beck meets Django Reinhardt’ niet op, al is het een aardige vondst. Op zijn hoogst voelt hij zelf wel iets voor de vergelijking met Captain Beefheart. Bij deze dan. Zijn debuut The Rat Dance Refizz was een klapper en de opvolger Neurotic Jackpot is nog leuker, echt. Geef de Popprijs aan die zak!