Bauer
Marathonzaal 22.45 uur

Berend Dubbe lijkt in BAUER helemaal in zijn element. En op zijn gemak. Of niet? 'Zijn jullie net zo nerveus als ik? Nee? Nou w-w-wij wel hoor! Gek toch dat een publiek nooit nerveus is voor een band!'Even later trekt ie een gekke bek, steekt zijn tong uit en laat zijn synthesizer-solo even helemaal ontsporen om 'm meteen weer op te pikken.
Het levensgenot straalt er vanaf. Om eigenlijk echt fijn op de relaxte klanken van BAUER te kunnen 'loungen' ontbreken in de Marathonzaal de leren tv-stoelen in felle kleuren.
Evenals de zeepbellen en de psychedelische dia-projecties. Het zouden wel de ideale omstandigheden zijn om de rijke, warme klanken, die Berend en Sonja uit hun keyboards en kelen weten te toveren te ondergaan. Comfortabel achterover leunend.
Luisterend naar één lange TV-soundtrack die van de sixties naar de 21e eeuw trekt. Vol heerlijke uitspattingen op alle keyboards die ter beschikking staan (van een echte Rhodes tot Moog en Nordlead synths). Harmonie ten top, maar dan wel met de juiste 'twist'.
Het lijkt mij, dat de privé-relatie van Berend en Sonja op het podium een magisch verlengstuk kent. Het duo wordt perfect ondersteund door drummer Wim en de subtiele gitaarklanken van Frank ('die eigenlijk ziek is en hier niet hoort te staan. Maar... hij is er toch!'). En wil je net helemaal wegdromen, gooien ze er ineens een dance-groove in. Rakkers toch!

Dikkie

[Click op één van de kleine foto's om een foto in groot formaat te zien]

back to index