Bauer
Marathonzaal 22.45 uur
Berend Dubbe lijkt in BAUER helemaal in zijn
element. En op zijn gemak. Of niet? 'Zijn jullie net zo nerveus als ik?
Nee? Nou w-w-wij wel hoor! Gek toch dat een publiek nooit nerveus is voor
een band!'Even later trekt ie een gekke bek, steekt zijn tong uit en laat
zijn synthesizer-solo even helemaal ontsporen om 'm meteen weer op te
pikken.
Het levensgenot straalt er vanaf. Om eigenlijk echt fijn op de relaxte
klanken van BAUER te kunnen 'loungen' ontbreken in de Marathonzaal de
leren tv-stoelen in felle kleuren.
Evenals de zeepbellen en de psychedelische dia-projecties. Het zouden
wel de ideale omstandigheden zijn om de rijke, warme klanken, die Berend
en Sonja uit hun keyboards en kelen weten te toveren te ondergaan. Comfortabel
achterover leunend.
Luisterend naar één lange TV-soundtrack die van de sixties naar de 21e
eeuw trekt. Vol heerlijke uitspattingen op alle keyboards die ter beschikking
staan (van een echte Rhodes tot Moog en Nordlead synths). Harmonie ten
top, maar dan wel met de juiste 'twist'.
Het lijkt mij, dat de privé-relatie van Berend en Sonja op het podium
een magisch verlengstuk kent. Het duo wordt perfect ondersteund door drummer
Wim en de subtiele gitaarklanken van Frank ('die eigenlijk ziek is en
hier niet hoort te staan. Maar... hij is er toch!'). En wil je net helemaal
wegdromen, gooien ze er ineens een dance-groove in. Rakkers toch!
Dikkie
|
[Click op één van de
kleine foto's om een foto in groot formaat te zien]
back to index
|